Een kijkje bij de buren kun je het noemen? Wel een ver kijkje in dit geval. Twee Brabantse wagenbouwers uit Valkenswaard en Heeze verlieten de provincie en reden naar het Overijsselse Vollenhove en Sint Jansklooster om een bezoek te brengen aan de corsobouwplaatsen aldaar.
Zaterdag 25 juli, de dag van de zomerstorm, stappen we ’s ochtends om 09.00 uur in de auto om naar het noorden te rijden. De vertrekplaatsen zijn Valkenswaard en Heeze. Even terug in de tijd, de themapresentatie van het Bloemencorso Valkenswaard is net voorbij als onder het genot van een biertje door CorsoNetwerk-schrijver Vino wordt geopperd eens bij andere corso’s in het noorden te kijken hoe het er daar aan toe gaat. Een prima plan, zo gezegd zo gedaan. De datum wordt gepland. Terug naar de auto op de zaterdagmorgen. Op de TomTom wordt Vollenhove ingetypt, afstand 200km, ruim twee uur rijden. Als corsobouwers onder elkaar is dat geen probleem, geen seconde is het stil. Want over corso kun je eindeloos blijven ouwehoeren. Tijd om bij het benzinestation een kop koffie te pakken, want voor allebei was de vrijdagavond ervoor een geslaagde avond in de bouwtent waarbij de nazit altijd langer is dan je van tevoren bedenkt.
De landschappen worden steeds weidser naarmate we dichter in de buurt van de eindbestemming Vollenhoven/Sint Jansklooster komen. Twee buurdorpen met allebei een eigen corso. Sint Jansklooster heeft de optocht op vrijdag 21 augustus. Vollenhoven zit een week later en rijdt op zaterdag 29 augustus.
Na twee uur rijden doemt het bordje ‘Vollenhove’ op. Vooraf hadden we via de sociale media laten weten dat we deze kant op zouden gaan en diverse groepen gaven al aan dat we van harte welkom waren. Deze groepen wilden we sowieso bezoeken. Voor de rest stapten we er blanco in en zouden we op locatie gaan kijken welke groepen we zouden bezoeken. De eerste tent waar we aankwamen is een reus van een tent, meer dan tien meter hoog en op één van de zeilen staat: ‘Samen creatief Fun Fun’. We zijn in Vollenhove, maar de groep Fun Fun is deelnemer in Sint Jansklooster.
Een aantal jonge mannen is druk bezig aan de wagen ‘Blauw Bloed’, maar staan ons graag te woord over wat ze gaan maken. Als we vragen hoe groot de groep is, zijn we verbaasd door het antwoord ’12 man’. Natuurlijk komen er nog wel soms wat extra handjes bij en bij het prikweekend is het een drukte van jewelste, maar de groep, een stichting, bestaat uit 12 personen. Bij zo’n grote tent en wagen hadden we toch iets meer bouwers verwacht, maar dat maakt de waardering voor wat er neergezet wordt wel groter. Fun Fun gebruikt geen kranten maar maakt gebruik van een soort foam om de wagen dicht mee te maken. Voor de bloemen zijn ze bezig met experimenten met het maken van blauwe bloemen. De wind beukt inmiddels tegen de tent aan, maar deze tent is stevig verankerd en kan wel een stootje hebben. Zoals op een goede bouwplaats gewoon is, staat de frietpan aan en kunnen we een snackje meepikken. We stappen de tent weer uit en beseffen als we overal zo lang blijven dat we niet veel groepen kunnen bezoeken, hoe interessant het ook is.
Onderweg komen we midden in een straat in Vollenhove plots een steiger met een wagen ernaast tegen. Wat een surrealistisch beeld is dit. Aan de overkant zit een oude dame die de bouw goed in de gaten kan houden via het huiskamerraam. Bij navraag bij één van de overburen is dit de groep Twee Nijenhuizen. Er wordt niet gebouwd, wij rijden dan ook weer door. We kunnen het ons niet voorstellen dat dit prettig bouwen is, maar het vinden van een bouwplaats is tegenwoordig niet al te makkelijk.
De volgende groep is The Next. Deze groep bouwt ook in een tent. Ze doen dit pas sinds een aantal jaren en het bevalt ze erg goed. We krijgen het ontwerp ‘Verscholen’ uitgelegd aan de hand van een prachtige maquette. Er staan nog meer maquettes in de schuur ernaast. Voor de bouwers moet het erg fijn zijn zo’n gedetailleerde maquette te hebben. Er zijn een hoop bouwers in de tent bezig en ze hopen dit jaar weer hoge ogen te gooien met hun creatie. Vol enthousiasme wordt verteld over het onderstel. Door middel van een domme kracht kan er makkelijk gestuurd worden en mocht deze kapot gaan is deze binnen tien minuten te vervangen. In de schuur worden we meegenomen naar een aantal grote betonmallen. Deze mallen zijn speciaal gemaakt voor de vissen die in het ontwerp gaan komen. De mallen worden gevuld met pur-schuim zodat alle vissen hetzelfde worden.
Op naar de volgende groep. Vanaf de weg zien we al de steigers boven de bomen uitsteken van de groep Alliance. Wel steigers maar geen tentzeil. We vragen ons af waarom dat is, zeker met dit regenweer. Als we oprit oplopen zien we diverse personen bezig met het snijden van tentzeil. Binnenkort worden de steigers dus weer omkleed en zit ook de groep Alliance droog. Enthousiast wordt door twee jonge bouwers uitgelegd wat ze gaan maken. Het ontwerp ‘Stekelig’ bevat een aantal technische onderdelen die handmatig bediend gaan worden. Er liggen ook al een aantal scherpe stekels (moeten er 180 worden!) klaar die nog later op de wagen bevestigd gaan worden. Zoals ook bij andere groepen wordt er gesproken over de manier van bloemen bevestigen en hoe omgegaan wordt met bloemenvelden. We vragen op veel plekken bij welke groep het interessant is om te gaan kijken. De naam Olympia uit Sint Jansklooster komt vaker voor en daarom stappen we weer in de auto op weg naar deze groep.
Via de mobiele telefoon zoeken we naar adressen van groepen en dat is soms ook nodig omdat niet alle tenten en bouwplaatsen vanuit de weg te zien zijn. De lucht is donkerder en donkerder geworden als we aankomen bij Olympia. Het is een drukte van jewelste en we zien weer een heel steigerwerk zonder een tentzeil. Het is nog droog maar voor hoelang is de vraag. De ontwerper legt ons uit wat de groep gaat bouwen. We zien twee gigantische wagens die het onderwerp moeten gaan uitbeelden. Een kind moet een pagina gaan omdraaien en een boot komt tevoorschijn. Een heleboel techniek zit er in deze wagen en als alles gaat werken zal dit een indrukwekkend geheel worden. We horen ook een vrouwenstem uit de wagen komen. De eerste deze dag, want het bouwen is voor een groot deel vaak nog een mannending. We waarschuwen de bouwers dat er een grote bui aan gaat komen, de lasapparaten worden afgedekt en als we net in de auto zitten barst het los. Dikke druppels komen naar beneden en we zien in de achteruitkijkspiegels de bouwers naar een droge plek rennen.
De volgende groep zit goed verscholen in een loods langs een grote weg. We rijden er eerst voorbij, maar wanneer we omgekeerd zijn, vinden we de hal toch nog. We gaan binnen bij de hal van Rataplan uit Vollenhove. Het eerste dat opvalt is dat de gemiddelde leeftijd erg jong (begin 20) is. Ze zijn bezig met de ornamenten die in de wagen ‘Juttertje’ komen te hangen. Achter in de loods zijn weer andere bouwers druk bezig met de grote constructie van de wagen. Het is een opzetstuk. Iets dat in Vollenhove en Sint Jansklooster vaker voorkomt. De wagens worden soms op een andere plek gelast, geplakt en geprikt. Bij deze groep is er een nieuwe lichting opgestaan en heeft de oude garde een fikse stap teruggedaan. Het ontwerp bestaande uit een grote handkar zal door middel van hydrauliek ook gaan bewegen. Een hele uitdaging maar er is veel vertrouwen dat dit goed gaat werken. Er is nog veel te doen, maar dat zijn ze gewend. In de laatste weken worden de meeste meters gemaakt.
Het is inmiddels al half 5 geweest en vragen ons af of we nog een groep kunnen bezoeken. We nemen de gok en vertrekken naar de bouwplaats van Stark Wark. Langs het water in een grote loods vinden we de bouwers al aan het bier. Stark Wark is bekend om hun grootse creaties, maar wat we in de hal zien is toch wat kleiner dan we van hun gewend zijn. De bouwers leggen uit dat dit jaar bewust is gekozen voor een kleiner geheel (nog steeds meerdere grote wagens, dus kleiner is een relatief begrip) omdat het vorig jaar financieel een moeilijk jaar was. Het onderwerp is dit jaar ‘Schipbreuk’. De personen die we op de wagen zien, zijn gemaakt naar enkele leden. De gezichten zijn 3D ingescand en in schijfjes zijn de gezichten weer opgebouwd. Ook hier gaat het weer over hoeveel lagen er geplakt moeten worden en welk materiaal daarvoor gebruikt wordt. Bij Stark Wark hebben ze speciaal papier en tape. Hiervan krijgen we wat mee naar huis zodat we ook dit eens kunnen proberen. We maken ook kennis met de houtploeg. In de wagen zitten meerder houten details die deze ploeg met erg veel plezier en vakmanschap maakt. Dat is in hun opinie ook wel het verschil tussen de buuroptochten van Vollenhove en Sint Jansklooster. De grotere wagens worden gemaakt in Sint Jansklooster” maar meer details kun je in Vollenhove vinden. We sluiten de dag af in wagenbouwstijl met een biertje en maken ons op voor de terugrit.
Dat het slecht weer was met veel regen en wind wisten we, maar gedurende ons bezoek bij Stark Wark is het buiten toch behoorlijk los gegaan. Takken liggen op de weg en moeten soms slalommen over de weg. We denken aan de diverse tenten die er staan in de dorpen en hopen dat deze de storm heelhuids gaan overleven. Tijdens de terugrit blikken we al terug op ons bezoek aan de corsodorpen. We concluderen dat we op alle bouwplaatsen meer dan hartelijk ontvangen zijn en dat het hebben van dezelfde hobby meteen de gesprekken op gang heeft geholpen. Het was mooi om te zien hoe andere groepen bouwen en dat er ontzettend veel herkenning is.
Het was een erg mooie dag en we bedanken dan ook alle groepen waar we geweest zijn. Helaas konden we niet alle groepen bezoeken, misschien tot een volgende keer.
Robin en Martijn
