"De buurtschap was er als het ware nog niet rijp voor om dit op straat te brengen"
Over een ontwerper uit een andere corso-plaats die mij fascineerde en die in de loop der jaren steeds meer een gezicht kreeg.
Als beginnend corso-bouwer en ontwerper was er, vóór de komst van het internet, de ouderwetse bibliotheek ter inspiratie. Boeken over volkeren, mythologie en klassieke beschavingen prikkelden de geest om vervolgens wagens te ontwerpen geheel in de stijl van die tijd.
Tijdens 1 van die speurtochten door de bibliotheek viel mijn oog op een boek over corso Zundert ter ere van het 50-jarig jubileum van dit bloemencorso. Als jonge corso-bouwer had ik natuurlijk wel eens gehoord over andere bloemencorso’s in den lande maar pas sinds de komst van internet hebben we toegang tot uitgebreide archieven en foto’s van die andere corso’s. Dus dit was een eerste kennismaking met een andere stijl van bouwen, ontwerpen en ontwikkeling van een corso.
Eén van de wagens die bij het bladeren door de foto’s van de immense wagens toch elke keer mijn aandacht trok was de wagen “De Goddelijke Wind” van buurtschap Poteind uit 1989. De sierlijke uitbeelding van de wind, het mooi vormgegeven gezicht van de Japanse geisha daar bovenuit komend. Misschien was het ook wel de bijbehorende omschrijving; het bleek dat deze wagen voor het, relatief kleine, buurtschap Poteind toch een brug te ver was geweest. Ondanks dat het aan de foto niet te zien was waren de buurtgenoten tot diep in de ochtend, met behulp van andere buurtschappen, bezig geweest de dahlia’s te bevestigen. De naam van de ontwerper van de wagen die mijn interesse trok bleek Louis Roovers Jr., die buurtschap Poteind halverwege de jaren ’80 naar de bovenste plaatsen in de uitslag leidde.
Bijna een decennium ging voorbij tot ik de naam Louis Roovers Jr. weer tegen kwam, en wederom was ik gefascineerd door de bijbehorende tekst. Mede door internet kreeg ik aan het begin van deze eeuw steeds meer interesse in andere corso’s en zo werd ik ook lid van “’s werelds kleurrijkste corsomagazine”, de Corsief. In Maart 2004 had de redactie een bijzonder leuk thema gekozen voor het blad; ontwerpen die nooit gebouwd zijn. Druk lezend door de (veelal herkenbare) verhalen van ontwerpers viel mijn oog op een kleine inzet van een bijzonder knap vormgegeven maquette. Het bleek een nooit gebouwd, en tevens laatste, ontwerp te zijn van de man die enkele jaren eerder mij ook fascineerde. Roovers Jr. had in 1994 en 1995, niet onverdienstelijk, ontworpen voor buurtschap Klein Zundert en ging voor zijn derde ontwerp op rij met het onderwerp ‘De Zwarte Dood’. Een beetje luguber ontwerp over de ziekte de Pest die in de middeleeuwen bijna de halve Europese bevolking wegvaagde. Mooi vormgegeven door een soort van demonen die zwaar op de hardwerkende middeleeuwse bevolking drukte, geheel in gotische stijl. Het bijschrift van de foto van de maquette was: “De buurt koos echter voor een ander ontwerp. Roovers was zwaar teleurgesteld dat Klein Zundert zijn ontwerp niet wilde bouwen. Hij heeft de maquette in de vuilnisbak gekieperd en later nooit meer ontworpen.”
Door de komst van de ‘social media’ en het welbekende CorsoForum is het nog nooit zo gemakkelijk geweest om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en online vondsten van corso-liefhebbers. Zo viel mijn oog afgelopen November op het forum op een post over een Zundertse documentaire uit de jaren ’80. En ineens kreeg dat verhaal dat, ruim 15 jaar eerder in een boek in de bibliotheek, mijn aandacht zo trok een gezicht. Nadat de wagen van Laer Akkermolen van dat jaar uitgebreid uitgelegd was hoorde ik als voice-over een stem vertellen over ‘zijn’ ontwerp “Kamikaze, de goddelijke wind”. Met een zichtbaar wat kleine camera-zenuwen begon Louis, met bouwpetje op, het ontwerp uit te leggen dat hij al een paar jaar in zijn hoofd had. “De buurtschap was er als het ware nog niet rijp voor om dit op straat te brengen. Vandaar dat ik in de loop der jaren de buurtschap als het ware heb proberen op te bouwen, wat dus mij nu is gelukt. Vandaar dat we nu dus met deze wagen komen.”
Even later in de documentaire komen ze nog even terug bij Poteind op de zondagochtend vóór het corso. Een zichtbaar teleurgestelde Roovers Jr. verteld aan een passant (redactie: deze passant blijkt Ellie Snepvangers, 1 van de succesvolste ontwerpsters ooit in Zundert) dat de wagen niet klaar is en dat er al onderdelen van de wagen zijn verwijderd om fatsoenlijk rond te rijden.
Behalve meer achtergrond over het ontwerp toonde het korte interview ook een stukje achtergrond over de persoon Louis Roovers Jr.. Een bevlogen (getalenteerde) ontwerper die door zijn enthousiasme en inzet het relatief kleine buurtschap Poteind tot ver boven hun kunnen, tot het ongezonde aan toe, heeft laten presteren.
“De Goddelijke Wind” bleek achteraf Roovers’ laatste samenwerking met buurtschap Poteind. Begin jaren ’90 ontwierp hij niet onverdienstelijk achtereenvolgens voor de buurtschappen Molenstraat (1990-1993) en Klein Zundert (1994-1995). Totdat zijn ontwerp “De Zwarte Dood” niet gekozen werd en Louis Roovers Jr. van het Zundertse toneel verdween reed hij met zijn ontwerpen 10 jaar (1986 t/m 1995) onafgebroken in de top 7.
