"Er zijn maar 2 mensen op de wereld die kunnen zeggen dat ze 2 keer de Elfstedentocht hebben gewonnen"
‘Waar kom je toch vandaan?’ Dat is een vraag die mij met enige regelmaat wordt gesteld als ik zo ver van huis ben dat de watertoren uit het zicht is verdwenen.Dat je een accent hebt horen mensen meteen en zijn dan nieuwsgierig waar dat vandaan komt.
‘Uit Sint Jansklooster’ zeg ik dan vol trots. De meeste mensen kijken je dan bedenkelijk aan vragen waar dat ligt. Wanneer je dan uitlegt waar dat ligt en wat er zoal te doen is blijkt dat er nog erg veel mensen nooit van een bloemencorso gehoord hebben. En de meeste mensen hebben daar ook een nogal bevooroordeeld beeld van.
Toch zijn er best wel een aantal mensen die wel weten dat Sint Jansklooster in de Kop van Overijssel ligt. ‘O, ja is dat niet van die schaatser? Hoe heet die man ook alweer Erik Hulzebosch toch. O, nee van Benthem. Ja Evert van Benthem ja.
Er zijn maar 2 mensen op de wereld die kunnen zeggen dat ze 2 keer de Elfstedentocht hebben gewonnen. En 1 daarvan woonde destijds bij ons in Sint Jansklooster. En wij zijn daar bij ons in het dorp best trots op. Evert was een held in heel Nederland destijds en die woonde maar mooi bij ons net buiten het dorp in een boerderij. En ook ik droomde er van om ooit eens zo goed te worden dat ik de Elfstedentocht won.
Inmiddels is dat al weer bijna 30 jaar geleden. Naar mijns inziens een mooie gelegenheid om daar commercieel gezien een slaatje uit te slaan volgend jaar ter promotie van ons corso. Want de mensen die destijds aan de buis gekluisterd waren om de 200 kilometer lange schaatstocht te volgen moeten toch dezelfde mensen zijn die straks ons corso op Omroep Max gaan bekijken.
Nee, neem dan Lichtenvoorde. Die hebben het een stuk makkelijker. Daar wordt elk jaar de Zwarte Cross gehouden. Zo komt de naam lichtenvoorde met grote regelmaat voorbij in diverse media. De meeste Nederlanders weten zodoende wel waar Lichtenvoorde ligt en daar hoeven ze helemaal niks aan te doen; Allemaal gratis reclame voor Lichtenvoorde als plaats. En zo tussen neus en lippen door het woord bloemencorso laten vallen is dan ook maar een kleinigheid.
En dan heb je ook nog de overtreffende trap wat helden betreft: Het grootste bloemencorso van Nederland heeft Vincent van Gogh. Als je in New York de naam Evert van Benthem laat vallen kijken ze je waarschijnlijk stom aan maar bij Vincent van Gogh is dat wel anders. Hij is 1 van de meest bekende schilders ter wereld.
Ik denk dat het bloemencorso van Zundert zo groot is geworden dankzij Vincent, zonder hem was ze dat vast nooit gelukt. Zo grijpen ze daar ook elke gelegenheid aan om weer eens een hele optocht aan hem te wijden. Zo ook in 2015 wordt er weer een corso aan hem gewijd. Omdat het dan precies 125 jaar geleden is dat hij zichzelf van het leven beroofde. Maar laten we eerlijk zijn. De schilderijen die hij gemaakt heeft zijn ook ideaal voorbeeld materiaal voor een corsowagen. In elk bloemencorso is er wel eens iets van hem gebruikt om een corsowagen te ontwerpen.
Toch is er wat mij betreft 1 persoon die daar weer overheen gaat.
Eind jaren ’60 woonde er een man in ons dorp die corsobouwer was.
Zoals zo velen in Sint Jansklooster. Maar hij was er bij in 1968 toen er voor het eerst Dahlia’s werden gebruikt in ons dorp. De geboorte van ons bloemencorso. Samen met zijn jongere broer was hij 1 van de fanatieke bouwers van de groep Meyer.
De groep bestaat inmiddels niet meer, maar is zeker nog niet vergeten. Deze groep bouwde destijds vele mooie wagens en kregen niet voor niets 5 keer een ereprijs in de jaren ’70. Het was dan ook deze groep die voor het eerst in de geschiedenis 3 keer op rij met de winst naar huis ging.
Die man stopte met bouwen toen ik nog op de lagere school zat. Hij heeft toch zeker 15 wagens gebouwd voor ons corso. Dat deed hij natuurlijk niet alleen. Maar zo voelde dat wel voor mij. Hij was het ook die mij voor het eerst meenam naar het dahliaveld. Ja die bloemen komen niet vanzelf naar de wagen zei hij. Dus hoe klein ik ook was er moest wel geplukt worden.
Toen hij jaren later gevraagd werd om plaats te nemen in de commissie veiligheid en techniek voor ons corso twijfelde hij ook geen moment. Vele groepen hebben dan ook gebruik gemaakt van zijn kennis en ervaring. En kwam bij elke wagen die zijn hulp nodig was. En al meer dan 30 jaar staat hij tijdens de kloostermarkt in ons mooie dorpje de marktkooplui op te vangen aan het begin van ons dorp. Ook bij de plaatselijke sportvereniging is hij geen vreemde. Daar heeft hij al vele uren als vrijwilliger gemaakt. En ruim 25 jaar als bestuurder van de plaatselijke vogelvereniging. En dat allemaal gratis en voor niks.
Helemaal voor niks is ook niet waar. Een jaar of 7 geleden werd hij op het gemeentehuis ontvangen voor een onderscheiding. Hij werd lid in de Orde van Oranje Nassau. Inmiddels gaat hij al wel richting zijn corsopensioen. Maar jaarlijks tijdens het jeugdcorso op de dag voorafgaand aan ons grote corso sluit hij de jonge stoet af op zijn bakfiets.
Die man is mijn held. Dat is mijn vader.
RL
