"en ook bij Bs. Laer-Akkermolen was het feest. (je kunt beter vragen, wanneer niet?)"
Ik werd laatst benaderd door Jeroen, beter bekend als JMB-GNR, om een column te schrijven voor het Corsonetwerk. Ik ben de uitdaging aangegaan ondanks dat ik wist dat ik weinig inspiratie hiervoor had. Grote vraagtekens verschenen op mijn papier omdat ik totaal niet wist wat ik moest schrijven. Maar na lang piekeren heb ik er toch voor gekozen om er een persoonlijk stuk van te maken. Een persoonlijk stuk over 2012, een jaar met grote verschillen.
Aangezien er een aantal zijn die mij niet kennen, bij deze, mijn naam is Rob Janssen, beter bekend als Robkuh1990 op het corsoforum. Corsoliefhebber, pionier en gezelligheidsman. Ik ben sinds 2006 lid van Bs. Wilhelmina in Valkenswaard en ben sinds 2011 te vinden in de tent van Bs. Laer-Akkermolen in Zundert tijdens het tikweekend. Sinds klein af aan ben ik opgegroeid met corso, weliswaar tot 2002 als bezoeker maar vanaf toen ook als ‘helper’ en later bouwer/duwer of welke functie dan ook. Sinds 2007 in Zundert verzeild geraakt en daar stiekem toch verliefd geworden op het corso van Zundert.
Genoeg over mijzelf, meer over 2012 en de verschillen. Welke verschillen, vraag je je waarschijnlijk af. Ik verklap nu niks, maar deze komen gaandeweg het verhaal vanzelf aan bod. Enfin, Corso 2012 startte voor mij al erg vroeg dit jaar, vroeger dan ik zelf gepland had.
Het was 22 februari 2012, de dag nadat Carnaval was afgelopen. En wie zat er in de auto naar Zundert, jawel, IK! De ontwerppresentatie van Laer-Akkermolen bij Café 2 was aanstaande en ik mocht ook komen. Iets wat al erg verschilt met Valkenswaard, waar alle ontwerpen pas echt naar buiten komen op Hemelvaartsdag. En zo maak ik de sprong van 13 weken naar 17 mei. Onze eigen presentatie. Zonnig weer, een bruisende statie en een prima presentatie afgeleverd van een jubilerend buurtschap, dat van ons. De zin in het corso-seizoen zat er goed in! Echter was het hier nog niet gedaan; 10 Juni was de algemene presentatie in Zundert tijdens de Aardbeienfeesten, en ach, waarom ook niet, ook hier naar toegegaan.
In week na de Aarbeienfeesten was het aanpoten geblazen, in Valkenswaard gingen de tentgeraamtes de lucht in. En ook die van ons was dus aan de beurt. Dit alles terwijl de tenten in Zundert allang stonden. Op het moment dat ik in Zundert aanwezig was kwam het onderstel net binnen terwijl we in Valkenswaard nog niet eens het eerste zeil erop getrokken hadden. Maar al met al was dit ook vrij snel gebeurd en kon het bouwen beginnen.
Open Tenten Dag 2012 in Zundert was een dag dat ik Kimberley (beter bekend als Kimberliedje) meenam. Zij, nog nooit in Zundert geweest, onderging de immensiteit van het Corso in Zundert en had al het ‘WOW’-gevoel toen we de eerste tent tegenkwamen, die van Bs. Laarheide. Zoals gewoonlijk werden we overal vriendelijk ontvangen en ook bij Bs. Laer-Akkermolen was het feest. (je kunt beter vragen, wanneer niet?). Valkenswaard kent dit gedoe rondom Open Tenten dag niet en zal deze ook nooit ontwikkelen lijkt me. Maar ach, je kan hier net als in Zundert altijd binnen wandelen en ook de gastvrijheid ervaren van iedereen.
Tijd voor het Corso, het is inmiddels 1 september en ik reis voor het 2e jaar op rij af naar Zundert om te helpen tijdens het Tikweekend en op zondag te genieten van het corso. Na verschillende tenten ’s morgens al aangedaan te hebben vind ik het vertrouwde plekje in de tent en ga ook ik aan de slag. De eerste bloemen met een naald van 2012 die mijn hand passeren, heerlijk. ’s Nachts heerlijk op Schijf mogen slapen bij een ‘buurtgenoot’ van Laer Akkermolen en dat ligt toch net wat lekkerder dan in de Twingo op de bijrijdersstoel.
Het is 2 september, dag van de waarheid, dag van de strijd, spanning en wat later ook blijkt: Veel emotie. De wagen komt de tent uit en staat eigenlijk al snel op de veiling. Geruchten gaan rond dat hij hoog zal rijden maar als ook andere buurtschappen binnen komen krijg je al het gevoel dat het erom zal hangen. ‘Mooie wagen hebben jullie hoor, jullie rijden vast hoog’ hoor je een oudere vrouw zeggen tegen een duwer in het zwart. Je ziet aan de duwer dat hij er weinig aan heeft en reageert met: ‘We zullen het vanavond weten welke de mooiste is’. Ik loop weg bij het veilingterrein en zoek enkele buurtgenoten op voor de 1e ronde. Na deze ronde verplaats ik mijzelf naar de Burgemeester Manderslaan tegenover het zorgcentrum. De omroeper daar heeft een goed gevoel voor humor en zodra de wagen van Laer-Akkermolen gepasseerd is gaan we naar de markt toe. Achter de tribunes, voor het van Gogh-huis staan we met ongeveer 5 personen van Laer-Akkermolen. De spanning groeit en groeit en we kunnen vanuit onze positie zien dat Steven (op de hoofdtribune) het er ook niet makkelijker mee krijgt. De 2e, 4e en 5e plek zijn al vergeven en het wordt spannend. Máár dan, het verlossende woord… De Jubel, de ontlading, de huilende gezichten die toch weer blijdschap tonen, het applaus. Alles komt op je af als een raket met mach 5. Wat een feest is dit en ik kan niet geloven dat ik hier toch deel van uit maken mag. Een groots feest volgt en ik rijdt rond een uur of 8 met een big smile naar huis. Helaas geen feest voor mij, de maandag is gewoon school voor mij.
De week erop is het Corso Valkenswaard en dat merk je ook wel. Vanaf donderdag al ‘vrij’ hebben (lees: genomen) en alle ogen gericht op het eigen corso. Zaterdag dol verrast dat er 2 vanuit Zundert langs komen voor een kijkje, een babbel en een succeswensing. Het doet toch wel iets met je, als je weet dat hun alweer klaar zijn met het eigen corso en toch de moeite nemen om langs te komen mede doordat Valkenswaard niet echt in de buurt ligt. (om langs te komen/de rit naar Valkenswaard te maken/ iets dergelijks…). 2012 was echter een jaar dat we al vroeg klaar waren met de wagen. Een luxe positie omdat de mensen die belangrijk zijn voor de optocht mooi konden gaan slapen en de tent ’s nachts afgebroken kon worden. Ook ik was er een van die naar bed moest. Duwen is immers scherp blijven want anders gebeuren er weer ongelukken.
De zondag is aangebroken, SHOWTIME!, maar voordat dat plaats kan vinden eerst duwen naar het parcours. Ook dit ging voorspoedig en we waren al snel op het plein achter de kerk. Na lang wachten eindelijk in de startblokken en we reden, net als Laer-Akkermolen een week eerder, voorlaatste in de parade. Het begon soepel maar op de Statie kregen we een van de lastigste stukken. Druktes, warmte en het stoppen-en-gaan breekt je op. Midden op de Statie breekt gejoel uit, bekende stemmen bedenk ik mijzelf en kijk naar rechts. Een glimlach komt tevoorschijn als ik zie dat er 10-15 personen van Laer-Akkermolen langs de kant staan. Een knipoog naar hun en weer door met waarmee ik bezig was: Duwen, en dat nog voor 1,5-2 uur. Na dit is het tijd voor de uitslag, iets waarin Valkenswaard ook verschilt met Zundert dat het na de Parade pas gedaan wordt in plaats van tijdens. Ik zoek nog even snel de mensen van Laer-Akkermolen op en bedank ze waarna ik me schaar bij mijn buurtgenoten. De harde realiteit knalt in een keer binnen als we als eerste opgelezen worden. Een zware domper: laatste. Tranen van verdriet schieten bij enkele binnen en bij sommige slaat het humeur ook om. Ik zoek de mensen van Laer-Akkermolen op en ze kijken me aan met de blik ‘Hoe-kan-dat?’. Na een paar potten bier, toch goede gesprekken en veel humor toch maar naar huis gegaan. De batterij is op, de batterij moet opgeladen worden voor Corsomaandag en het afbreken.
Eerste en laatste in een jaar. Emotie was er zeker in terug te vinden en dat brengt mij ook bij het slot: Corso is Emotie. De ene huilt vanwege verdriet, de andere vanwege vreugde. Ik zal 12 januari nog terugdenken aan de Jubel als ik op de Vaandelfeesten sta. Maar zal ook zeker terugdenken aan de laatste plek. Die bitter smaakte en een nare nasmaak gaf aan het jaar maar gelukkig niet aan de pintjes!
