"Of er nu mooie momenten zijn of ‘sleur’-momenten zijn; bier relativeert."
Elke maand blikken we met een aantal corsoliefhebbers terug op het nieuws. Door middel van vier vragen of stellingen, gebaseerd op nieuws-items op de website, geven enkele bouwers, ontwerpers en vrijwilligers hun mening.
Maart was een maand met vrijwel enkel ontwerppresentaties en verkiezingen. Dit zijn de WVTTK vrijwilligers voor deze keer:
Dirk Lassche, Corsogroep Kluitenberg (St. Jansklooster)
Erwin Leenaerts, co-ontwerper Buurtschap Wernhout (Zundert)
Miranda, bouwer Buurtschap Tiggelaar (Zundert) & redactielid Corsief
#1:
Corso Sleur:
“Hoe is het met jullie ‘corso sleur’ gesteld? Herken je de afwisseling tussen mooie en ‘sleur’-momenten”
Dirk trapt af met een duidelijk statement: ‘Bier relativeert. Of er nu mooie momenten zijn of ‘sleur’-momenten zijn; bier relativeert.’
Miranda legt uit hoe het voor haar als Corsief redactielid juist omgekeerd werkt. ‘Door Corsief ben je het hele jaar wel met corso bezig, maar de echte kriebels komen pas als de tent weer wordt gezet. Corso is voor mij juist een welkome afwisseling, ik ervaar het niet als een sleur.’
Als ontwerper zit Erwin eigenlijk nooit heel lang stil.’Bij ons komt het er praktisch op neer dat we na het corso pakweg 2 weken nog wat nagenieten met foto’s en filmpjes e.d., daarna zo’n 2 tot 3 weken helemaal niks met corso doen om dan al weer te beginnen met ontwerpen bedenken voor het nieuwe jaar.’
Dirk herkent de ‘sleur’ die in de column wordt omschreven. ‘Maar het is juist dát hele voortraject wat het seizoen maakt. Het hele bouwproces is voor mij vele malen mooier dan de rondgang. Het met elkaar lassen, slijpen, buigen, foamen, verven, maar bovenal relativeren. Met bier. Dat dan weer wel.’
Ook Erwin relativeert: ‘Soms is dat wel taai maar we moeten ons toch vooral blijven realiseren dat het een fantastische hobby blijft waarbij je met een grote groep mensen samen leuke dingen maakt, en dat is een voorrecht. Zeker als ik me bedenk dat ik ca. 3 jaar geleden nog helemaal niks met corso deed is het wel snel gegaan.’
Voor Miranda is het voorseizoen het moment dat ze haar hele corsofamilie weer tegen komt. ‘Omdat ik niet elke avond in de tent ben, werk ik dan met de één, dan weer met de ander. Iedere avond werken aan een andere klus. De bouwgroep wordt in de loop van het seizoen steeds groter en vooral na het bouwen levert dat steeds nieuwe stof op voor gesprekken.’
Wernhout, het buurtschap van Erwin, heeft dit jaar een manier gevonden om de sleur een keer anders aan te pakken. ‘We bouwen dit jaar een tweede wagentje (welke in de week voor ons eigen corso mee gaat rijden in het corso van Blankenberge), dus we hebben 2 lasperiodes, 2 plakperiodes en 2 tikweekenden. Een langer seizoen dus en we gaan zien hoe de bouwgroep daar op reageert.’
#2:
Dorpsstraat heeft belangstelling voor Carnavalswagen over Normaal:
“Waar ligt volgens jullie de grens van het kopen/huren van onderdelen voor een creatie? (Denk aan led-schermen, het inhuren theatergezelschappen als figuratie of zoals hier vormgeving)”
Erwin vertelt dat Wernhout tweemaal LED-schermen op de wagen gebruikt heeft. ‘Maar dat kan je niet vergelijken met wat er nu in Beltrum speelt. Bij ons was het enkel een gimmick, leuke toevoegingen op wagens waarin zelf al genoeg vorm zat.’
Dirk is heel duidelijk is zijn oordeel betreft het kopen/huren van onderdelen. ‘Het is een ernstige vorm van luiheid of gebrek aan creativiteit. Het kopen van wagenonderdelen, compleet met gaas en papier of karton is gewoon not-done. Zowel de kopende groep alsmede de verkopende groep zijn hier dan schuldig aan.’ Het voorbeeld van inhuren van theatergroepen ligt voor hem wel iets anders. ‘Het kopen en gebruiken van onderdelen welke de corsowagen vormen zie ik wel los van bv de figuratie welke ten doel heeft het beeld te versterken.’
Miranda denkt dat het inzetten van theatergezelschappen of acteurs buiten de buurtschap de kwaliteit van veel corsowagens ten goede zal komen. ‘Het gunnen van figuratie aan de eigen buurtgenoten, gaat bij veel corsowagens ten koste van het oorspronkelijke idee. Het inzetten van mensen die gewend zijn om voor een publiek te spelen, en de inzet van een goede regisseur komt het eindresultaat absoluut ten goede.’ Ook betreft het inhuren van techniek ten faveure van de kwaliteit van de wagen ziet Miranda geen problemen. ‘Niet alle buurtschappen of bouwgroepen hebben mensen binnen hun bouwgroep die hier mee kunnen werken, wanneer je toch voor een ontwerp gaat met techniek, ontkom je er niet aan om deze expertise in te huren.’
Zoals ze het in Beltrum willen gaan doen lijkt ontwerper Erwin weinig eer te behalen ‘Wellicht heeft de bouwgroep in Beltrum volk of geld te weinig om zelf iets te fabriceren, en is dit een makkelijke oplossing. Het is ook voor Wernhout een ondenkbaar scenario om grote kant en klare onderdelen in de wagen te verwerken. Je moet je buurt wat om handen geven en met zijn allen elk jaar nieuwe dingen willen leren.’ Miranda voegt toe dat het wel belangrijk is dat de middelen, mankracht en kwaliteit van de ontwerpen van de bouwgroepen redelijk gelijk op gaan. ‘Onbalans kan leiden tot een strijd die voor enkele bouwgroepen niet te winnen is. Het kopen van vormen of zelfs hele corsowagens is denk ik een gevolg van deze onbalans.’
#3:
Algemeen, ontwerp overzichten:
“Welk ontwerp dat deze maand is onthuld is jou het meest opgevallen? Welke zie jij hoog eindigen straks in Augustus en September”
Dirk is vooral positief verrast door het ontwerp van corsogroep Deurgoan uit Sint Jansklooster. ‘Mooie compositie. Goede vormgeving en kleurengebruik wordt essentieel voor een goede klassering, maar deze mannen krijgen dat absoluut voor elkaar.’
‘De bekendmaking van de stier van Bloemwal was wel hilarisch om te zien, gezien zijn iets oudere broer in Lichtenvoorde.’ zegt Erwin. Volgens hem is de plagiaatkwestie die al snel de kop op stak dan ook niet verassend en in zijn ogen ook terecht. ‘Nu word je als bouwgroep het hele jaar vergeleken met die andere stier en dat moet je als ontwerper ook maar willen. Dit hebben wij zelf afgelopen jaar aan den lijve ondervonden met onze Koekoek en het is geen pretje.’
Dirk vindt dat Zundert de doodsteek aan hun eigen corso gegeven om wéér een van Gogh corso er uit te persen. ‘Sorry, maar er is nog niet één onderwerp wat mij echt weet te bekoren. Veel vergezochte dingen worden er bij gehaald om nog maar enigszins een klein raakvlak te hebben met het opgedrongen thema. Jammer.’
Voor Erwin viel ook de Van Gogh wagen van Ge Wit Oit Noit Nie in de Brabantsedag op: ‘Een wel heel aparte/eigenzinnige uitbeelding van Van Gogh. Of het gaat scoren weet ik niet maar ik ben zeker geïntrigeerd.’
#4:
Algemeen, ontwerp overzichten:
“Afgelopen maand wordt bij zeker 6 ontwerp onthullingen in de reacties gerefereerd aan vergelijkbare ontwerpen/onderwerpen uit het verleden. Hoe zie jij deze ontwikkeling”
‘Is dit een ontwikkeling? Ik zie het als een onderdeel van het jaarlijkse ontwerp ritueel.’ begint Miranda.
Volgens Erwin ziet dat het bashen van andermans ontwerpen bashen op originaliteit helemaal hip en happening is in corsoland. ‘Logisch, want het is verleidelijk en makkelijk. Eigenlijk doen we het allemaal wel.’
Dirk maakt juist de vergelijking met muziek. ‘Beiden zijn onderhevig aan smaak en hebben bedoelt, dan wel onbedoelt raakvlakken met andere composities. In elke wagen zit wel iets herkenbaars; kleuren, vormen, compositie. Muziek heeft dat ook; riffs, beats, melodielijnen. Je kan door bepaalde stijlen geïnspireerd raken. Inspireren is natuurlijk niet hetzelfde als kopiëren.’
Erwin haalt de missie van Corso Zundert aan en legt uit dat het wat hem betreft heel simpel is. ‘Je hebt een voorbeeldfunctie in corsoland en creativiteit en originaliteit moeten daarom hoog in het vaandel staan. Concreet betekent dat dat alle 20 buurtschappen en daarbij horende ontwerpers op zijn minst moeten proberen om zelfstandig een eigen beeld/ontwerp te bedenken.’ Volgens hem komt het ook doordat de jury en de Stichting geen eenduidig antwoord hebben op dergelijke kwesties. ‘Het is veel te subjectief allemaal. Het zal vanuit de ontwerpers zelf moeten komen en in hoeverre zij iets op straat willen zetten wat je echt als iets eigens kan beschouwen.’
Volgens Dirk is de corsowereld door de komst van het internet, en het corsoforum (‘Wat jammer genoeg doodbloed en er geen goed alternatief voor is…’) een stuk kleiner geworden. ‘Iedereen kent iedereen en iedereen weet alles van elkaar. Dan is het makkelijk om dingen te gaan vergelijken, ook al is er sprake van inspireren en niet van kopiëren.’
‘Merk je als ontwerper van jezelf dat het niet meevalt om iets verzonnen te krijgen, ontwerp dan een jaar niet en laat een ander het proberen. Voor jou 10 anderen. Beter slecht verzonnen dan goed gejat in mijn optiek.’ sluit Erwin af.
