"...mijn streven is wel om een paar avonden in de week te bouwen, simpelweg omdat ik dat leuk vind. En omdat ik graag de buurtschappen wil leren kennen."
Chantal Vermeulen (28 jaar) is sinds ruim een jaar de voorzitter van Stichting Bloemencorso Valkenswaard. Geboren en getogen in de wijk van buurtschap Oruva in Valkenswaard is ze sinds haar studie Verplegingswetenschappen werkzaam als Verpleegkundig Specialist bij de Vitalis WoonZorg Groep in Eindhoven. Ondanks dat veel vrije tijd opgaat aan corso kan ze daarnaast ook erg genieten van gezelligheid met vriendinnen en familie, lekker eten en drinken, een goed boek, de zon en haar kat.
Hoe ben je in het corso-wereldje beland?
Door mijn broer Martijn (23) ben ik een aantal jaren geleden beland in het Valkenswaardse corsowereldje. Hij was al van kleins af aan fanatiek bouwer bij Buurtschap Oruva. Ik had niks met heel dat corso. Ja natuurlijk, als klein “meiske” door mijn ouders meegenomen naar de corsotent om te prikken, omdat dat zo hoorde. Toen in 2008-2009 Martijn mee is gaan ontwerpen bij Oruva ben ik maar eens gaan kijken in de tent en eigenlijk nooit meer weggegaan. Ik werd gevraagd voor het bestuur van Oruva, daar heb ik ja op gezegd met de opmerking dat ik dan ook wilde leren bouwen. Niet alleen bestuurslid zijn en vanaf de zijlijn meekijken, maar er midden in zitten en meedoen. Niet lang daarna kwam de opmerking in de tent “Gij kunt niet lassen!” en in al mijn enthousiasme en iets wat naïviteit beantwoorde ik die met “Dat klopt maar ik wil het wel leren”. Nog steeds las, plak, karton en prik ik met heel veel plezier maar houd ik me nu ook met andere dingen bezig.
Nadat je in Oktober 2011 aantrad als secretaris werd je na 3 maanden al voorzitter, hoe heb jij deze situatie beleefd?
Na 3 jaar in het bestuur van Oruva reikten mijn corso-ambities verder. Dat bleef niet onopgemerkt bij enkele jonge enthousiastelingen, toen ben ik gevraagd om te reageren op de vacature in het bestuur van de stichting en werd ik secretaris. Tegelijkertijd kwam er een nieuwe voorzitter en iedereen weet hoe dat verhaal afgelopen is. We hebben toen een aantal maanden gedraaid zonder voorzitter. Ondertussen waren we als bestuur bezig met de nieuwe beleidsmap en visie (“Corso maak je nooit alleen – Bloemencorso Valkenswaard 2020”) en kwam ik in aanraking met eigenlijk alle commissies. Het is nooit een bewuste keuze geweest, maar achteraf gezien was het de perfecte voorbereiding op het voorzitterschap. In het weekend van de Zundertse aardbeienfeesten kreeg ik een telefoontje, namens enkele enthousiaste prominente Valkenswaardse corsomensen, met de vraag of ik me verkiesbaar wilde stellen als voorzitter. Het werd een heel bijzonder weekend vol twijfels en lieve berichtjes uit onderwachtte hoek. Het verhaal daarna is bekend: op dinsdagavond 12 juli koos Stichting Bloemencorso Valkenswaard voor een jonge, vrouwelijke nieuwe voorzitter. Bij de BrabantseDag in Heeze vertegenwoordigde ik samen met collegabestuurslid Jos Brands ons corso. Ik beleefde de Zundertse jubel van heel dichtbij, ging prikken bij Klein-Zundertse Heikant (omdat ik bang was om in ons eigen prikweekend daar te weinig tijd voor te hebben… kon mijn meters maar vast gemaakt hebben). Natuurlijk maakte ik ook in het Valkenswaardse hele bijzondere dingen mee: het allerlaatste rondje langs de tenten in de vroege morgen op corsozondag, het ontvangen van de gasten en uiteraard het uit mogen reiken van de prijzen. Ik ben er trots op om van dit geweldige evenement voorzitter te mogen zijn!
Stelling: De burgemeester integreren in het bestuur corso of op afstand houden?
Stichting Bloemencorso en gemeente Valkenswaard weten elkaar prima te vinden. Burgemeester Ederveen wordt misschien wel als boegbeeld daarvan gezien, maar uiteraard zijn er achter de schermen vele meer mensen die daaraan hun bijdrage leveren. Ook de voorgangers van burgemeester Ederveen waren ambassadeur van het Valkenswaardse Bloemencorso. Soms is er een spanningsveld, want een corso hebben in je gemeente past niet altijd eenvoudig in wet- en regelgeving. Met een goed gesprek, heldere verwachtingen en het relativerende “de gemeente heeft met het Bloemencorso een uniek evenement, dat vraagt om uniek beleid” komen we er altijd wel uit. Maar om dit nu te bevestigen met de burgemeester in het corsobestuur? Ik koester de prettige samenwerking en waardeer de betrokkenheid van de burgemeester, wethouders en andere betrokkenen vanuit de gemeente, dit kan prima zonder dat ze in het bestuur zitten.
Collectief veld of ieder voor zich?
Het bloemenveld, altijd weer een mooi onderwerp van gesprek. Dit jaar was ik voor het eerst bij de bloemverdeling. Ik heb vol bewondering en ontzag gezien hoe zo’n 50 stoere mannen (en vrouwen) stonden te wachten op de eerste kratjes. Dáár begint een heel mooi weekend, het eindproduct van weken noeste arbeid op de velden. Toen me bij Oruva uitgelegd werd wat er bij het kweken van dahlia’s kwam kijken heb ik het werk op het veld leren waarderen. Ik kom er graag, de dahliavelden in Valkenswaard zijn prachtig.
Mijn voorgangers hebben ervoor gekozen om de verantwoordelijkheid van bloemen in– en verkoop als ook de kweek van de dahlia’s bij de buurtschappen c.q. een aparte stichting neer te leggen. In het verleden droeg met name Stichting Bloemencorso Valkenswaard de lasten. Dat heeft na drie jaar geresulteerd dat er nog zes buurtschappen samen één veld hebben en dat andere buurtschappen alleen of samen een eigen veld hebben. Je mag en kunt daar van alles van vinden, ik beschouw het als een gegeven. De velden horen bij de buurtschappen en niet meer bij de stichting. Wat niet wil zeggen dat ik niet geïnteresseerd ben in hoe het gaat, Stichting Bloemencorso Valkenswaard is altijd bereid om te ondersteunen en te helpen waar kan. Ik vind het vooral belangrijk dat Valkenswaard mee doet in de landelijke in- en verkoop. Dat we beschouwd worden als een goede en betrouwbare leverancier. En daarmee ook goede dahlia’s kunnen kopen voor ons eigen corso. Samenwerking tussen bloemencorso’s vind ik belangrijk, met de bloemen, op bestuurlijk niveau en ook commissies moeten elkaar weten te vinden.
Een bloemencorso met of zonder thema?
Het Valkenswaardse corso is onderscheidend door haar thema. Ik ben wel voorstander van een thema in de parade wat zorgt voor een rode draad en wat nieuwe mogelijkheden biedt voor randactiviteiten. “Il circo classico” (2008 red.) is een mooi voorbeeld van een goede uitwerking van het thema. Zodra het nieuwe thema bekend wordt start altijd direct weer de discussie wel of geen thema. Het is goed dat die discussie gevoerd wordt, het laat de levendigheid zien maar het houdt ons en met name de regiecommissie ook scherp. Vaak is de onderliggende mening in de themadiscussie de ruimte die ontwerpers krijgen of nemen. Ik vind wel dat ontwerpers binnen het thema voldoende ruimte moeten krijgen maar zeker ook mogen nemen om iets moois neer te zetten om zichzelf en hun buurtschap te overtreffen. De doorontwikkeling van de ontwerpen en de wagens is belangrijk, bezoekers, bouwers en natuurlijk bestuurders willen steeds meer, beter, mooier, innovatiever en indrukwekkender.
Je lijkt voor meer toenadering tot de buurtschappen (avond meebouwen) te kiezen in vergelijking met je voorgangers. Is dit een eigen initiatief of was hier ook vanuit de buurtschappen behoefte aan?
Ik ben en blijf corsobouwer. Mijn voorgangers (Jos van Leeuwen en Hans de Best) hebben ieder op hun eigen manier de contacten met de buurtschappen behouden. Natuurlijk kun je als voorzitter niet meer vier avonden in de week en op zaterdag bouwen bij één buurtschap. Maar mijn streven is wel om een paar avonden in de week te bouwen, simpelweg omdat ik dat leuk vind. En omdat ik graag de buurtschappen wil leren kennen. Mijn voorgangers en collega bestuursleden laten zien dat dat kan op verschillende manieren, dit is mijn manier. Ik sta graag met twee benen op de grond (of op de steiger) in een corsotent of op een dahliaveld, het is fijn om terug te horen van buurtschappen dat dat gewaardeerd wordt.
Over 10 jaar: een uniek corso of een corso dat opgaat in de andere corso’s?
Over 10 jaar werken Bloemencorso’s in Nederland en België meer samen. Er wordt geleerd van elkaar en we voren samen een collectief dat internationaal erkend is door UNESCO wat tevens bijdraagt aan onze toekomstbestendigheid. Bloemencorso Valkenswaard is één van de unieke corso’s die daarin samenwerkt.
Bloemencorso Valkenswaard blijft uniek op haar manier, omdat hier veertien buurtschappen jaarlijks de uitdaging aan gaan met een thema. Ook in de toekomst blijven vele bouwers, van jong tot oud hieraan werken. Bloemencorso Valkenswaard is en blijft een belangrijk voor de maatschappelijke betrokkenheid in de gemeente Valkenswaard. Als bestuur durven we te dromen, wat leidt tot concrete, haalbare maar zeker ook ambiteuze doelstellingen. Ons corso ontwikkeld zich de komende jaren door, beweging en innovatie wordt steeds belangrijker en in Valkenswaard gaan technieken gebruikt worden die uniek zijn in de corsowereld. Voor Valkenswaard en haar regio blijft het Bloemencorso een uniek evenement waar je bij wilt zijn en bij wilt horen maar dat je bovenal wilt beleven.
En ten slotte, wat zijn jouw persoonlijke doelen die je, in jouw termijn als voorzitter, wilt behalen ten behoeve van het corso in Valkenswaard?
Van Bloemencorso Valkenswaard een meerdaags evenement creëren voor en door Valkenswaard is één van de speerpunten die voortgekomen is uit de nieuwe visie waar we de komende jaren hard aan gaan werken.
Ik zou graag zien dat Valkenswaardse corsobouwers meer trots zijn op wat ze doen en wat ze maken. De saamhorigheid en verbondenheid binnen de Valkenswaardse gemeenschap is prachtig, daar mogen we met z’n allen veel trotser op zijn. Het is niet normaal of gewoon wat we in de zomermaanden doen, ons corso en onze buurtschappen zijn heel bijzonder!
Website: www.bloemencorsovalkenswaard.nl
