"Verwijzingen van wagens die al eerder gebouwd zijn vliegen over het scherm"
Je ziet hem haast zitten. Turend naar een stuk papier of een beeldscherm. Het moet ergens voor kerst zijn en het corso is nog ver weg. Als de meeste mensen druk bezig zijn met de komende feestdagen werkt hij nog even snel dat ene idee uit wat hem vannacht nog te binnen schoot.
Een paar dagen later toch dat schetsje maar weer weggegooid. Het was wel een leuk idee, maar na een paar nachtjes slapen was het enthousiasme van dat eerste moment toch wat weg gezakt. Maar weer wat nieuws bedenken. En na lang denken, tekenen en overnieuw beginnen is het er dan eindelijk; Een prachtig idee voor een corsowagen.
Het blijft weer elk jaar weer spannend. Voor het eerst zijn idee vertellen aan de bouwgroep, gespannen kijken naar de gezichten van zijn mede bouwers. Vinden ze het wat? Wat verraad die oog opslag en het onderlinge gesmoes? De groep vindt het prachtig en met een goed gevoel gaat hij naar huis.
Maar dan begint de grote klus pas; het idee omzetten naar een 3d beeld. Alle foutjes en open einden die de tekening nog had komen in de maquettefase aan het licht. Alles wordt uitgewerkt en het moment van de maquette onthulling komt dichterbij. En tot vlak voor dit moment is hij bezig; nog even dit, en nog snel even dat.
De onthulling verloopt prima, en de bouwploeg is enthousiast. Vragen komen uit alle hoeken; Hoeveel figuranten komen er op? Hoe ga je dat uitwerken? Welke kleuren gaan we gebruiken? En tal van dat soort vragen. Overal moet een antwoord op komen, en bouwers nemen geen genoegen met halve ideeën.
Niet lang daarna komt het ontwerp online, hoe zullen de reacties zijn? Een tikkeltje zenuwachtig leest hij de diverse reacties, die zijn niet mals. Al heel snel komen er reacties voorbij die niets aan duidelijkheid te wensen over laten. Verwijzingen van wagens die al eerder gebouwd zijn vliegen over het scherm. De één ziet in de inkleuring een kopie van een eerdere wagen. Een 2e ziet grote gelijkenissen qua compositie, en weer iemand anders weet zeker te weten dat het echt een uitgekauwd onderwerp is; dat hij zeker al 20 keer eerder heeft gezien. En altijd is er wel iemand die het tegenspreekt of het juist weer kan beamen.
Wat is dit? Zijn wij zo verzadigd met beelden, dat we alles met elkaar gaan vergelijken? Of is het wellicht de anonimiteit van het internet dat we het liefst met één veeg een ontwerp neerhalen? Zijn we zo verwend dat we bijna niets meer op waarde kunnen schatten? Of is iets alleen nog maar gaaf als we echt geen andere wagen kunnen bedenken die dezelfde kleuren combi, of compositie heeft gebruikt? Wie het weet mag het zeggen…
Begrijp me niet verkeerd. Ik zeg niet dat we alles maar mooi, leuk, gaaf of top moeten vinden, integendeel! Wees vooral kritisch. En inderdaad, niet alle ontwerpen zijn toppers maar zouden we zo af en toe ook gewoon mogen accepteren dat we iets, wellicht in een andere vorm, in een ander corso hebben gezien. En zouden we ook soms mogen toestaan dat een ontwerper geïnspireerd raakt door een beeld dat hij bijvoorbeeld op internet heeft gezien? Ik denk van wel, ondanks dat ook ik originaliteit een groot goed vind. En nee, niet om een ontwerper te sparen; die moet ook gewoon tegen kritiek kunnen. Zelfs tegen niet onderbouwde, en in het geval van internet, zelfs vol stijl- en spelfouten getypte kritiek. Probeer eens naar een ontwerp te kijken en deze op zijn eigen waarde te schatten. Geef kritiek als je dat nodig vindt en als je het ontwerp helemaal niets vindt mag je het ook roepen. Maar zullen we gewoon eens proberen heel af en toe dat gedoe met Ctrl C en V achterwege te laten?
