Mijn fotovertelsels zijn niet compleet zonder verhaal. Het héle verhaal wel te verstaan. Daarom had ik aangegeven bij de groep dat ik graag meer wilde weten over het ontstaan van de corsogroep Teeuws. ‘Dan moi bi’j den Harbers familie waen’ was het advies, die weten alles.
En Harry, want die is er ook sinds de oprichting al bij. Zo belandde ik op een middag bij Elly en Harry thuis, tussen een grote stapel mappen en fotoboeken. Martin Harbers was ook aangeschoven, en na de eerste vraag van mijn kant, kwam de verhalenstroom al snel op gang.
Ik was benieuwd naar de naam Teeuws, was dat een familienaam? Martin vertelde dat het de naam van de boerderij was, of eigenlijk een verbastering daarvan. In de Achterhoek heeft iedereen wel een bijnaam, die van de Harbers familie was dus ‘Teeuws’. De corsogroep werd officieel opgericht door de familie Harbers in 1982, op 2 februari om precies te zijn. Martin en Marcel zaten al jaren bij een corsogroep, er werd thuis dan ook veel over het bloemencorso gesproken. Zo ontstond langzaam het idee om zelf een corsowagen te gaan bouwen.
Vader en moeder Harbers vonden het idee om een familiewagen te bouwen prachtig en stopten de eerste ƒ 1000,- in de pot. De kinderen voegden daar per gezin nog ƒ 100,- bij en zo was er genoeg budget voor de eerste eigen corsowagen. Voor het bouwen van een corsowagen had men destijds zo’n ƒ 2000,- nodig. Tegenwoordig is er al snel € 15.000 nodig voor het bouwen van een corsowagen! De familiegroep bestond toen uit zo’n 30 personen. Vanaf het begin werden buren, kennissen, vrienden en vriendinnen uitgenodigd om mee te helpen bouwen. Zo is corsogroep Teeuws langzaamaan steeds groter geworden. De eerste paar wagens werden gebouwd bij de boerderij aan de Japikweg, het ouderlijk huis. Voor de opbouw van de wagen, werd er een tent tegen de boerderij aangezet. Na verloop van tijd werd de schuur (met medewerking van de corsogroep) vergroot en verhoogd. Tijdens de uitbraak van de (laatste) Klassieke Varkenspest in heel Nederland, 1997/1998, was het zeer kritiek of Teeuws wel kon blijven bouwen op de boerderij aan de Japikweg. Met vrees voor meer soortgelijke problemen in de toekomst werd de bouwlocatie daarom in 1999 verplaatst naar de boerderij van Harbers in Lievelde. Ook hier werd de schuur meerdere malen aangepast om de creaties van Teeuws te kunnen herbergen!
Bij de oprichtingsvergadering in 1982 kreeg iedereen in de familie een eigen taak. Er werd contact opgenomen met de gemeente voor een stuk land om de bloemen op te verbouwen, Marcel en Jan kregen de verantwoordelijkheid over de inkoop van de dahliaknollen en stekken. André, die boer is, zorgde toen voor de bemesting en bewerking van het land. Vincent, die een eigen bouwbedrijf heeft, zorgde onder andere voor de bouwtent. Martin en Harry waren verantwoordelijk voor het ontwerp en aanschaf van het onderstel. Het eerste onderstel werd gekocht in Winterswijk, op de sloop. Een grote partij houten planken werd hen aangeboden, ze moesten alleen nog wel ‘even’ uit de stal gesloopt worden! De eerste corsowagen kreeg de naam ‘Licht en Schaduw’. De wagen toonde een fresco van Rafaël: de bevrijding van Sint Petrus (verbeelding van goede en kwade/ lichte en schaduwzijde van de wereld). Het overlijden van moeder Harbers, een week voor de optocht, wierp letterlijk een schaduw over het feest. Iedereen was het er over eens, we gaan door. Zo zou moeder het gewild hebben vertelde Martin. Ze was verknocht aan het corso en trots op de eerste familiewagen. Het bleef wel bij de optocht alleen, er werd dat jaar geen kermis gevierd.
Al snel zat ik met een dik plakboek op schoot, te kijken naar schitterende oude foto’s van die allereerste Teeuws wagen die ook nog eens voorop reed! Destijds bestond namelijk de afspraak dat de corsogroep die er als laatste bijkwam, automatisch voorop liep in het bloemencorso. In 1982 kwamen er maar liefst 5 nieuwe corsogroepen bij wat het aantal op 28 grote wagens bracht (tegenwoordig zijn dat er 18). Groep Teeuws wist dit en heeft zo lang mogelijk gewacht met zich op te geven waardoor de wagen Licht en Schaduw het corso mocht openen (hij behaalde de 20e plaats). Elly vertelde dat zij in de beginjaren van Teeuws jarenlang, samen met zus Joke, de catering heeft verzorgd. Grote pannen soep koken en stapels schnitzels bakken, allemaal vanuit huis! Toen de groep groter en groter werd, was dit niet meer te doen. Tegenwoordig komt er gewoon een cateraar. Maar goed ook, want in het laatste weekend zijn er steevast ruim 100 vrijwilligers op de been! 120 schnitzels bakken op mijn vierpits gasstel zie ook ik niet echt zitten.
De eerste drie wagens werden ontworpen door de groep zelf. De vierde wagen, ‘Minitriatlon’, werd ontworpen door Willem Betting. Door Willems drukke werkzaamheden bleef het bij deze ene corsowagen. De volgende twee wagens, ‘100 Jaar Auto’ en ‘Redden wat er te redden valt’, werden ontworpen door Rob van Elderen. Rob maakte alle tekeningen en schetsen voor de wagen maar bemoeide zich niet met de verdere uitwerking. Langzaamaan ontstond eigenlijk toch wel de behoefte aan een ontwerper die de groep ook tijdens de bouw van advies kon voorzien, bijvoorbeeld over de invulling van kleuren. Zo kwam Teeuws in 1988 terecht bij kunstschilder Paul Wieggers waar ik in mijn vorige column over schreef. In mijn volgende column, over twee weken, kan ik eindelijk onthullen welke wagen hij dit jaar heeft ontworpen voor de groep.
Ter herinnering aan Harry Papen.
Harry was erbij vanaf de eerste dag en ook 17 jaar voorzitter van Teeuws. Hij heeft een groot stuk geschiedenis van de corsogroep opgeschreven. Ik ben de familie Harbers zeer dankbaar dat ik ‘als buitenstaander’ gebruik mag maken van deze mooie verhalen.
Het is zover! Alle columns van het project ‘Van Ontwerp tot Optocht’ zijn gebundeld in een boek. Lees alles over het Bloemencorso Lichtenvoorde en Corsogroep Teeuws. Inclusief niet eerder gepubliceerde verhalen en ruim 55 foto’s. Het boek is te koop via info@klomptgoed.nl
