"Want wat is corso om het maar op zijn Brabants te zeggen “een verrekte schône hobby”"
In tijden dat alles sneller moet, we vaak meer willen, klagen over van alles en nog wat en het lijkt dat we alleen nog maar online communiceren is het mooi om te zien dat een hobby zoals het corso overeind blijft. Corso helpt om de zojuist genoemde dingen even achter je te laten. Even lekker met iets anders bezig zijn en nog eens met elkaar. Met andere bouwers, oog in oog en schouder aan schouder. Overdag is de één gekleed in maatpak, staat de ander voor de klas, de ander productie te draaien en vervoert de één producten van A naar B etc. Het met elkaar bouwen, jong of oud, vrouw of man. De diversiteit van mensen zorgt er voor dat je samen hele mooie dingen kunt maken.
Het is dan ook mooi om te zien dat ook de jeugd nog steeds de weg naar het corso weet te vinden. Even een keer niet de hele dag je smartphone in de hand. Even geen geouwehoer op Facebook of Twitter. Ouwe kleren aan en de handjes uit te mouwen. De digitalisering zorgt er trouwens wel voor dat het corso ook dichterbij is gekomen. Vanuit je luie stoel kun je nu gewoon vanuit Valkenswaard de ontwikkelingen in bijvoorbeeld Zundert of Vollenhove volgen. Menig buurtschap is dan ook online te vinden, middels een website of op twitter. Ideale communicatiemiddelen. Let wel een “middel”. Uiteindelijk moet de wagen toch met elkaar en met de hand gemaakt worden. Of gaan we het nog meemaken dat een corsowagen van de 3D printer af loopt? Ik hoop het eerlijk gezegd niet. Een maquette uit de 3D printer is een kwestie van tijd en wordt misschien al in het land toegepast. Maar laat alstublieft corso zijn zoals het is: Samen bouwen, vuile handen, een streep van roestig ijzer op de wangen, zweet op het voorhoofd, een zeiknat shirtje, een voldaan gevoel na noeste arbeid en samen een pilske na gedane arbeid. Laten we het corso vooral koesteren zoals het is. Want wat is corso om het maar op zijn Brabant te zeggen “een verrekte schône hobby” (een hele mooie hobby).
Het doet mij deugd dat de corso’s de handen ineen hebben geslagen. Samen optrekken om te zorgen dat we op de Unesco lijst komen. Corso op de Unesco lijst, hoe gaaf is dat. Bij Unesco moet ik altijd denken aan natuurparken in Italië, historische gebouwen in verre oorden. Nog even en dan kan ik gewoon in Valkenswaard blijven om “iets van Unesco” te zien. Als we dit met alle corso’s voor elkaar krijgen dan is dit een extra bewijs en stimulans om het corso zoals het is te koesteren. Corso van en voor mensen. Laten we er met zijn allen (corsobouwers, corsoliefhebbers, corsofanaten, corsoaanbidders) voor zorgen dat het corso blijft voort bestaan. En daar hebben we zeker de nieuwe generatie bij nodig.
