"Oei, het woord is dan toch gevallen, ‘thema’. Een woord dat in de optochtwereld met argusogen bekeken wordt"
De Brabantsedag optocht in Heeze is toch een beetje de vreemde eend in de bijt van het CorsoNetwerk. Het woord corso, daar begint het al. In Heeze wordt er nooit gesproken over de Brabantsedag als een corso, maar wordt de term optocht gehanteerd. De Dikke Vandale laat zien dat er geen verschil is: cor·so (de, het; m en o; meervoud: corso’s) 1. optocht: bloemencorso. Als voorbeeld wordt wel meteen een bloemencorso aangehaald, en als er iets is dat we niet zoveel zien in Heeze dan zijn het bloemen. De bloemen zijn in Heeze vervangen door de Brabantse geschiedenis. Dat verklaart ook meteen waarom de optocht Brabantsedag genoemd is.
In 1958 werd de eerste Brabantsedag gehouden. Omdat er niet zoveel te doen was in de omgeving vond men het wel een goed idee om een optocht met wat boerenkarren op de straat te zetten. Het werd meteen een succes en is sindsdien niet meer weg te denken uit Heeze. Waar in de eerste jaren nog ieder jaar losse ambachten en gebruiken uit vroeger tijden centraal stonden in de optocht is men snel overgegaan op een centraal thema ieder jaar. Oei, het woord is dan toch gevallen, ‘thema’. Een woord dat in de optochtwereld met argusogen bekeken wordt. In Heeze werkt het thema in de meeste gevallen niet als beperking, maar biedt het juist houvast. In de loop der jaren is er een duidelijke verandering in de optocht gekomen. Waar eerst het zo historisch getrouw nabouwen en uitbeelden centraal stond, is tegenwoordig de eigen invulling van het historisch gegeven en de eigentijdse vertaling daarvan het uitgangspunt. De keuze van het toenmalige bestuur van de overkoepelende organisatie (Stichting Brabantse Dag) om af te stappen van het nabouwen, is een belangrijke gebleken en heeft ervoor gezorgd dat de Brabantsedag nog steeds springlevend is en creatief gezien nog ieder jaar groeit.
De deelnemende groepen worden in de meeste gevallen vriendenkringen genoemd en bouwen bijna allemaal net zoals in de meeste andere optochtplaatsen een tijdelijke tent om de wagen in te bouwen. De wagens worden in veel gevallen door een tractor getrokken, maar deze zijn wel ingebouwd in het tafereel, en als zodanig niet te herkennen. Waarom dit ooit zo is ontstaan, is giswerk. Maar een mogelijk antwoord is dat vanaf de eerste Brabantsedag het spel op en om de wagen zo belangrijk was en nog is, dat men de mensen daarvoor nodig had. Er wordt ook duidelijk over spel gesproken en niet over figuratie. Een figurant wordt door het woordenboek aangeduid als een acteur met een zeer onbetekenende rol. De spelers in Heeze zijn juist erg belangrijk in de totale uitbeelding. Het spel maakt samen met de wagen, kleding, muziek en de grime het totaalplaatje compleet.
En toch maakt de Brabantsedag deel uit van het CorsoNetwerk. Verschillen zullen er altijd zijn tussen de diverse optochten. Maar er zijn ook ontzettend veel overeenkomsten. Waarom zijn we toch allemaal bereid om dagen, weken en zelfs maanden vrijwilligerswerk te stoppen in het bedenken en bouwen van een wagen die veelal na 1 of twee dagen weer wordt afgebroken? Het is de sociale samenhang, de gezelligheid, het applaus van duizenden toeschouwers en de passie van het samen op de straat zetten van een rijdend spektakel dat het wagenbouwen magisch maakt. En hiermee zijn nog niet alle emoties die bij het ontwerpen, bouwen en de optocht horen in woorden gevat. Dat is ook onmogelijk, wagenbouwen moet je doen en voelen en dan maakt het uiteindelijk niet uit of je het nu optocht of corso noemt.
