"De nieuwe generatie is tot meer in staat, dan menig volwassene denkt"
Jaarlijks maken we met zijn allen weer de mooiste corsowagens. Jong en oud, vrouw of man zet zich hier voor in. En over de eerste ‘groep’ wil ik het graag eens over hebben. Jeugd zijn jongens of meisjes tot 18 jaar. Wat mij opvalt is dat het aantal jeugdigen per buurtschap sterk verschilt. Het ene buurtschap is extreem jong, waardoor de jeugd de overhand heeft, maar het merendeel van de buurtschappen heeft maar een klein groepje of zelfs maar een beperkt aantal jeugdige bouwers. Wat je nog wel eens hoort is “We hebben zo weinig jeugd”. De vraag die in mij opkomt: “Aan wie ligt dit eigenlijk?” De jeugd, die liever met de smartphone in de hand met de wereld communiceert en te ‘lui’ is om zijn handjes uit de mouwen te steken? Of de volwassenen, die toch denken te weten wat goed voor de jeugd is?
Ik (op basis van mijn paspoort al geruime tijd volwassen) ben er van overtuigd dat het aan het merendeel van de volwassenen ligt dat de jeugd maar in beperkte mate in de tent aanwezig is, of zelfs weg blijft. Indien de jeugd wegblijft, dan is dit de doodsteek voor het corso. ONS corso. Dit zal zeker niet vandaag of morgen gebeuren, en gelukkig worden we gemiddeld ouder, maar pak een periode van 10 jaar zonder of met weinig jeugd en je kunt na deze periode de stekker uit je club trekken. Nieuwe, jeugdige aanwas is belangrijk. De nieuwe generatie is tot meer in staat, dan menig volwassene denkt. Opgegroeid met de pc en daardoor in staat om razendsnelle onderdelen of een gehele corsowagen digitaal te maken en in 3D aan je te presenteren. Het corso is tevens een mooi toneel voor MTS-ers, jongens en meisjes die prima met de handjes kunnen werken en ook nadenken over wat er wel of niet (technisch) mogelijk is. Er komt (of zelfs is!) een generatie aan die in staat is om robots te maken. Dan is het laten bewegen of draaien van onderdelen op een corsowagen een ‘peulenschil’.
Maar we (volwassenen) zullen de jeugd wél de kans moeten geven. We zullen in hen moeten investeren, ze de ruimte moeten geven, met eigen ideeën te laten komen en deze uit laten werken. En dat wordt voor heel wat volwassenen een uitdaging. Aan de slag met jeugd. Argumenten te over om deze jongens en meisjes links te laten liggen “geen zin in”, “nu geen tijd voor, want de wagen moet af”, “we doen het al jaren zo”, “ik heb geen geduld”, “ze snappen het toch niet” etc. Met deze instelling gaat het ook niks worden en zal er geen jeugd in de tent blijven of überhaupt komen. Natuurlijk is het niet voor iedereen weggelegd om kennis over te dragen, maar ik zou het niet verkeerd vinden als een paar ‘volwassen’ de handschoen oppakken en daadwerkelijk met de jeugd aan de slag gaat. Een bestuur zou hier kaders voor op moeten stellen, actief beleid uit moeten dragen om de jeugd er bij te betrekken en het voor hen interessant te maken om deel te nemen aan een corso.
Een mooie eerste (eenvoudige) stap is om te beginnen met kinderen van volwassen corsobouwers. Deze zullen al vaak bij het corso betrokken zijn (op basis van de bekende paplepel). Hen uit dagen door een onderdeel van een wagen volledig te maken (lassen, kartonnen, techniek te bedenken, plakken, schilderen en te prikken) zorgt al voor een goed begin. En laten we wel wezen, een enthousiaste zoon of dochter neemt sneller een vriendje of vriendinnetje mee. Dat biedt al weer een kans, nummer 2! Echt nieuwe aanwas. Plan bouwavonden (en dit kan makkelijk ruim voor een corsoweekend) waarop de jeugd de werkhandschoen kan oppakken. Leer ze lassen, laat ze datgene wat ze op school geleerd hebben maar eens in de praktijk uitwerken. Geef ze de ruimte om fouten te maken (die maken wij namelijk ook!), geef ze tips, maar voorkom het betweterige. Dit laatste gaat ze niet motiveren.
Tevens ben ik van mening dat het buurtschap het beste in zichzelf naar boven haalt door een gemengde bouwgroep te hebben. Dus inderdaad jeugd en volwassenen, maar zeker ook vrouwen en mannen. Laten we het corso levendig en interessant houden. Maak tijd en investeer in onze jeugd. Om maar met een open deur af te sluiten: Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst!
