"Dan verlang je weer terug naar de Ballonnenman. Dat was spanning, dat was Magie."
Het is de droom van bijna elke bouwer uit Zundert: Stoppen op de Markt voor de hoofdtribune. Iets wat voor enkele buurtschappen altijd een droom zal blijven.
Tijdens de eerste doorkomst schat je de kansen in ten opzichte van je concurrentie. Dan weten al ruim 10 buurtschappen dat het er weer niet in zit dit jaar. 5 buurtschappen hopen tegen beter weten in dat ze toch nog een kans maken om met de grote beker te staan. Voor de overige 5 buurtschappen is de kans reëel dat ze ook daadwerkelijk mogen stoppen.
Tijdens de korte pauze tussen de doorkomsten hoor je de commentaren van andere corsoliefhebbers gelaten aan. De complimenten over je wagen komen maar langzaam binnen. ‘Jullie maken een kans’ wordt er dan vaak gezegd. Op dat moment ga je beseffen dat het ook daadwerkelijk zo zou kunnen zijn dit jaar.
Eén voor één komen de wagens langs de hoofdtribune waar Ton en Koen vol enthousiasme de prijzen bekend maken. Daar zit je dan als fanatieke bouwer, het moment waar je al het hele jaar druk voor bent geweest. Wordt het weer teleurstelling of is het dan echt raak dit jaar? Nog 1 wagen van je collega bouwers van een ander buurtschap en dan komt jouw wagen langs de tribune. De eerste prijs is er nog steeds niet uit. Ineens komt het dan echt binnen. Je krijgt het ineens warm. Begint een beetje te trillen. Wat als…spookt er door je hoofd.
Het andere buurtschap is inmiddels gepasseerd. Welke prijs ze hebben ben je al weer vergeten voordat ze daadwerkelijk uit het zicht zijn. Ze mochten niet stoppen, dat is het belangrijkst. Je hart gaat steeds sneller kloppen. Je begint te zweten. Het voorste deel van de wagen komt al om de hoek. Je voelt dat je helemaal slap wordt. De stem van Koen Schyvens galmt door je hoofd. Je weet dat hij je wagen en buurtschap beschrijft maar de woorden dringen niet echt door. De spanning wordt steeds groter en je merkt aan alles dat het er aan zit te komen.
‘En Ton, wat voor punten hebben ze gereden dit jaar?’ En ineens ben je scherp en hoor je alles wat ze zeggen. En zoals Ton Biemans dat alleen kan zeggen na eerst het puntentotaal te hebben genoemd wat ruim boven de 600 punten ligt. Dan wordt het ineens stil op de tribune. Slechts een zachte aahh of oohh is te horen. Dat zijn je collega bouwers die weten wat erachteraan komt. ‘Jullie mogen STOPPEN!!!’
Een onbeschrijfelijk gevoel overvalt je. Tranen beginnen spontaan te vloeien terwijl je jezelf nog zo hebt voorgenomen om niet te huilen. Je rent de benen uit je lijf om zo snel mogelijk bij je buurtgenoten het feest mee te vieren. Om ook even die grote beker vast te houden.
Stoppen is goed. Stoppen is mooi.
Maar wat als de 2 mannen die altijd de magische woorden hebben uitgesproken zeggen dat ze er mee gaan stoppen. Dan is stoppen ineens niet meer goed en mooi. Teleurstelling alom. Je gaat je dan toch afvragen waarom gaan ze er mee stoppen? Daar is soms geen antwoord op. Het is ook niet te verklaren dat je na 16 jaar ergens mee wilt stoppen wat je al die tijd met veel plezier gedaan hebt. Soms is het gewoon mooi geweest en tijd voor iets nieuws. Nu is een ander een keer aan de beurt.
En het is ze gegund. Volgend jaar zitten ze waarschijnlijk lekker op de tribune te luisteren naar het commentaar van hun opvolgers. Soms moet je als corso ook gewoon vernieuwen en soms is het gewoon beter dat er andere mensen voor komen. Niet omdat ze het niet goed doen maar meer voor de verandering. Anders wordt het ook maar een trucje.
De mannen hadden zich waarschijnlijk wel een beter afscheid voorgesteld, dit jaar was bijzonder teleurstellend. Eerst moeten ze de mensen op de tribune gaan vertellen dat ze dit jaar 2 wagens minder te zien krijgen. Een drama voor beide buurtschappen. Iets wat alleen in je aller slechtste dromen voorkomt.
Vervolgens de uitslag. Voordat de 2e doorkomst begint krijgen de presentatoren de uitslag op een papier uitgereikt. Daar zien ze dat de laatste wagen in het corso de 1e prijs krijgt. Hoe geef je daar nou een goede draai aan. Hoe krijg je hier nou verrassing in?
Een foutje van de optochtvolgorde commissie? Een gemiste kans. De grote favoriet van dit corso achteraan laten rijden. Nee dat doe je niet. Hiermee haal je de hele magie uit het corso. De presentatoren waren ook zichtbaar teleurgesteld in het gegeven dat de beste wagen achteraan reed.
Plichtmatig werden de punten en de prijzen genoemd van de passerende wagens. Bij de prijswinnende wagens werd vluchtig een vreselijk lelijk beeldje in de handen gedouwd. En dooorrrrr.
De passie was er wel een beetje af. En wanneer Tiggelaar dan uiteindelijk met de winnende wagen de markt op komt was het feestje al in gang gezet ruim voordat de in het verleden magische woorden werden uitgesproken.
Nee, dit gun je de mannen niet die al jaren de prijzen bekend maken. Dan verlang je weer terug naar de Ballonnenman. Dat was spanning, dat was Magie.
Volgend jaar wordt het allemaal anders, allemaal beter. Dan rijden er weer gewoon 20 wagens over de Markt en geven 2 nieuwe presentatoren er een nieuwe draai aan.
Ton en Koen: Jullie mogen STOPPEN!!!
